Tamen a proposito, inquam, aberramus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Quis hoc dicit? Duo Reges: constructio interrete. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. [redacted]tilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;

Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.
Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane.
Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?
Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D.

Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;

Quod quidem nobis non saepe contingit. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quae cum essent dicta, discessimus. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Laboro autem non sine causa; Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Quid est igitur, inquit, quod requiras? Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo.

Quibus expositis facilis est coniectura ea maxime esse expetenda ex nostris, quae plurimum habent dignitatis, ut optimae cuiusque partis, quae per se expetatur, virtus sit expetenda maxime.

Inquit, an parum disserui non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere?
Animadverti, ínquam, te isto modo paulo ante ponere, et scio ab Antiocho nostro dici sic solere;
Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens.
At, si voluptas esset bonum, desideraret.
Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.
Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.

Bork: Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est.
Praeclare hoc quidem.: Summum a vobis bonum voluptas dicitur.
Bork: Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;
Bork: Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?

Nemo est igitur, quin hanc affectionem animi probet atque
laudet, qua non modo utilitas nulla quaeritur, sed contra
utilitatem etiam conservatur fides.

Ille igitur vidit, non modo quot fuissent adhuc
philosophorum de summo bono, sed quot omnino esse possent
sententiae.

Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. A mene tu? Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Aufidio, praetorio, erudito homine, oculis capto, saepe audiebam, cum se lucis magis quam utilitatis desiderio moveri diceret. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Quod equidem non reprehendo; Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Sed potestne rerum maior esse dissensio?