An haec ab eo non dicuntur?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. An hoc usque quaque, aliter in vita? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Duo Reges: constructio interrete. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest.

Quae similitudo in genere etiam humano apparet.
Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis;
Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri.

Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.

Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Primum divisit ineleganter; Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius.

Sed hoc sane concedamus.: Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?
Nihilo magis.: Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis.
Bork: Sed quamvis comis in amicis tuendis fuerit, tamen, si haec vera sunt-nihil enim affirmo-, non satis acutus fuit.
Nos commodius agimus.: At iste non dolendi status non vocatur voluptas.

Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quid adiuvas? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet;

In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum.

Hunc igitur finem illi tenuerunt, quodque ego pluribus
verbis, illi brevius secundum naturam vivere, hoc iis
bonorum videbatur extremum.

De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum
depravata sint, ait optime iudicari.

Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.
Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.